what's your deepest fear?

"Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness that most frightens us. Your playing small doesn't serve the world. There is nothing enlightened about shrinking so that other people won't feel insecure around you. We are all meant to shine, as children do. It is not just in some of us, it is in everyone, and as we let our own light shine, we unconsciously give other people permission to do the same. As we are liberated from our own fear, our presence automatically liberates others." -Marianne Williamson 

mapusok na kabataan.

"youth is easily deceived because it is quick to hope." - Aristotle

di na tayo tulad ng dati..

kanina pag gising ko sa aking kama. (na medyo naalimpungatan lang at natulog pa sa baba) pero naisip ko lang na dalawang pasko na rin pala na hindi tayo maayos. ganito ba ang kakambal ng kasiyahan kasama ang pamilya natin? sana naman hindi. nag kataon pang pasko kung kailan tayo hindi ayos. :| nakakalungkot isipin na ang mga panahon na dapat ay nag tatawanan tayo ay nakasimangot pala at masasakit na pananalita ang matatanggap mo.

naisip ko bakit nga ba tayo nag kaganito? ang hirap maunawaan ang pinag mulan kung bakit tayo hindi maayos. pero nakakahinayang lang yung mga panahon na masaya tayo sa isa't isa nag tatawaman at nag kukurutan. ang sarap isipin ang mga bagay na pinahahalagahan nyo dati at ngayon ay isa na palang basura sa paningin nya. ang mga tanong na lumalabas sa aking isipan kung 'ano ba ang aking maling nagawa at bakit mo ako ginanito?' mga tanong na sa aking pag lalakad sa buhay ng kapalaran ay tinatanong pa din.. hinahanap ang sagot. kung saan man mapapad ng mga paa ay sana andun na ang sagot. ngayon ang mga katagang 'di na tayo tulad dati..' ay aking pinang hahawakan. :( 

"kung sino man ang magiging asawa ko...

marahil nakapag tataka ang titulo na aking blog. pero sinadya ko talagang pinag ukulan ko ang aking post para sa aking asawa este magiging asawa.

bago simulan ang aking dapat sabihin gusto ko muna ipanuod sa inyo ang aking isa sa paborito kong kanta. marahil maiiyak kayo sa kantang ito... kung ganun, nagkakaintindihan tayo.

*masyado kong nauunawan ang kantang ito. ewan ko ba kung bakit pero ang alam ko parehas kami ng storya sa magkaibang oras at panahon. sa tuwing naririnig ko ang kantang ito luha ang tumutulo sa aking mukha tanda ng pagkasariwa ng alaalang bumabalik sa akin, mga sakit na aking napag daaanan. marahil kahit sinong tao ay maiiyak kung ang stirya mi ay ganito. isang bagay lang nag aking masasabi sa music vid na to. "saludo ako sainyo silent sanctuary!"

sa aking pag iisip, ang di ko maiwasan hindi maisip ang babaeng minahal ko ng todo todo sabay iiwan ka sa ere. hanggang ngayon sa araw araw na ginawa ng diyos ang mundo mukha ko ang nakikita nya... sa panaginip, sa cellphone, sa computer at sa wallet. hindi ko maamin na hindi ko na siya mahal. marahil dala ito ng sobrang pag mamahal ko sakanya kaya nag kaganito din ako. di ko maiwasan sabhin sa sarili ko na 'wala na ba talaga siya sa akin?' mga tanong na gumuguhit sa aking utak. sadyang kay hirap ang pag ibig lalo na kung umiibig sa taong wala ng pakielam sayo ng ganun ganun lang. ayokong isipin na masakit pero sadyang masakit talaga ang aking pinagdadaanan. kung nararamdaman mo siguro ang sakit at hapdi ng ginawa mo marahil patay ka na ngayon. isa lang naman pakiusap ko sayo. wag mo naman ako hiyain, isang pagkakataon na lamang ang aking hinihingi, sana man lang mapagbigyan mo ako. kasi kahit ang hirap sabihin, umaasa pa rin ako sayo. :(

sana lang maging okay tayo."